برداشتی آزاد از روزنامه امیدکرمان

سؤال اصلی این است که آیا اسلام با لذت بردن انسان مخالف است ؟آیا تا
کنون از خود پرسیده اید که در طول روز چه اندازه شاد هستید و لذت می
برید؟آیا به تنوع شادی های زندگی و سطح آن اندیشیده اید؟ شک نداریم که اگر
کسی در فکر شادی باشد،بیش از هر چیز مورد برچسب و ابتذال فکری شناخته می
شود..این برچسب ها توهین های مسلّمی هستند که احساس گناه عمیقی رادر وجود
انسان های جویای شادی ایجاد می کند.به ما گفته شده آن گاه که در عذاب هستی
مورد عنایت خدا هستی و آن گاه که گریه می کنی ،بر سر می زنی و ضجه می
کنی،الطاف خداوند شامل حالت می شود! در بسیاری از شهرهای ما ،گورستان ها
به جای پارکها و مکان های تفریحی،محل تفریح و تفرّجگاه اکثر اهالی آن شهر
هستند! در زندگی آنچنان به خانواده وابسته ایم که اگر خواهر یا برادری به
خانه بخت برود یا برای ارتقای سطح زندگی خود به شهر یا کشور دیگری برود،از
یک چشم اشک و از یک چشم خون می باریم و اگر این سفر ،خدای ناکرده ،سفر
آخرت باشد درخواست می کنیم،گوری کنار آن ها برایمان حفر کنند که دسته جمعی
از شرّ این زندگی مشقت بارخلاص شویم!!! و اگر کمی هم آسوده تر باشیم و ماه
ها سیاه نپوشیم و مدت ها برسر نزنیم که بی عاطفه و سنگدل شناخته می
شویم!حال اگر بگوییم در آموزه های دینی رنگ سیاه مکروه است ،کسی باور نمی
کند. اگر بگوییم که در اسلام مراسم عزا اینقدر مفصل نیست ،سوم و هفتم
ندارد،مراسم مفصل و بخور بخور ندارد ،باز هم کسی باور نمی کند!اگر بگوییم
پیامبر(ص) می فرمود که تا سه روز برای خانواده صاحب عزا غذا ببرید چه جواب
می دهند؟در مراسم ختم ،صاحب عزای داغدار باید هم غم از دست دادن عزیزش را
به دوش بکشد و هم سختی تأمین مخارج سنگین مراسم ختم و حرفهای مردم و
...!!! به نظر می رسد که بسیاری از ما آنقدر افسرده ایم که خشمگین شده ایم
و نمی دانیم چگونه خشم خود را تخلیه کنیم. می گویند برای تخلیه خشم و
انرژی های کاذب درونی به ورزش های مفرح و شاد روی آورید، ولی افسوس که
بازار مراسم عزا و ماتم گرمتر از مراسم شادی و تفریح و مکان های ورزشی است
.اگر رسانه های فرهنگساز به درستی تمام نیازهای انسان را آنچنان که اسلام
در نظر گرفته است، در نظر بگیرند و به شادی و آرامش روانی مردم توجه کنند،
هیچ رسانه خارجی یا داخلی توان مقابله با اندیشه های بلند اسلام را نخواهد
داشت.نقل است که هنگام ورود پیامبر به مدینه زنان و مردان که در انتظار
پیامبر به دروازه شهر مدینه آمده بودند، هلهله می کردند و آواز می خواندند
یکی از اصحاب پیامبرنزد مردم رفت و آن ها را از کار بازداشت اما
پیامبر(ص)مکدر شد و دستور که مردم را آسوده بگذارند! حال چگونه چنین
پیامبری را منادی دینی دانست که شادی و فرح را ممنوع دانسته باشد؟! در
مراسم عروسی و جشن نیز اوضاع بدتر از بد است.عروس و دامادها را به خاطر
ملاحظات مردمی مجبور به گرفتن مراسم پر خرج با میهمان های کذایی می کنند
که شاد بودن خودرا از یاد می برند!حال آنکه آن ها در شروع زندگی مشترک خود
بیش از هر زمان دیگر نیاز به شاد بودن و آرامش خیال دارند. امروزه تحقیقات
نشان می دهد،توسعه و پیشرفت با کسب شادی همزاد یکدیگرند.اگرما نتوانیم بر
اساس تعالیم بلند و انسان ساز اسلام و به دور از تعصب ها و دُگم ها بر
افسردگی غلبه نکنیم هرگز نمی توانیم به توسعه و پیشرفت دست یابیم .اگر
نتوانیم اثرات مخرب افسردگی را که از گذشته های بسیار دور،از زمانی که
ظلمهای اسکندر مقدونی ها و آغامحمد خان ها ومغول ها مردم را به لاکی از
افسردگی فرو برد و آن ها را به عزا و ماتم متمایل کرد،با شادی های سالم و
مشروع کمرنگ کنیم ،بدانیم که روز به روز باید منتظر عوارض جسمی و روحی از
قبیل انواع آلرژیها،سردردها،زخم معده ،فشار خون بالا و تنش های عصبی و
روانی مردم باشیم که این عوارض شدیداً بر فعالیت مردم تأثیر گذاشته و مسیر
توسعه و پیشرفت آن ها را به بن بست خواهد رساند.

ارسال توسط اقای یوسف بالایی

    عقل نباشد جون در عذابه!!

فیل هوا کردن !!

در کتاب لطیفه ها و حکایات شیرین بهلول در حکایتی با عنوان عاقبت دزد آمده است

از دکان به خرابه باز کرده بود. بهلول چند درهمی داشت و آن پولها را زیر خاک در همان خرابه پنهان کرده بود.

هرچه گشت پیدا نکرد، خیلی زود فهمید که کفشدوز همسایه جای پول ها را پیدا کرده و برده است.

و پس از آن گفت

دوست عزیز! می خواستم خواهش کنم برای من این حساب ها را برسی، کفش دوز جواب داد: بگو تا حساب کنم.

و همین طور چند خرابه را اسم برد و مبلغ زیادی پول را ذکر کرد.

ضمنا گفت : درین خرابه هم که هستم فلان مبلغ دارم، حالا خواهش می کنم جمع این ها را حساب کن.

کفش دوز حساب کرد و گفت: دو هزار دینار می شود.

کفش دوز گفت: به دیده منت، بفرمائید.

کفش دوز گفت: بسیار فکر عالیست، راست می گویی، اگر نزدیک خودت باشد البته که بهتر است.

بهلول گفت حرف شما را قبول می کنم و الساعه می روم آن پول ها را می آورم تا در همین جا باشد.

بهلول این مطلب را گفت و فورا از کفش دوزی خارج شد.

همه پول ها را یک جا بردارم، و به این نیت فورا پول های اولی را سرجایش گذاشت و برگشت و مشغول کار و کسبش شد.

بهلول که به مقصد رسیده بود، بالفور آمده و آن پول ها را برداشته و دیگر به طرف آن خرابه نرفت.

گل ، شکوفه ای است باز شده ، غنچه ای است . شکفته شده ، برگهای رنگین بهم پیوسته دارد که بعضی از درختان و گیاهان در شاخه های خود در روی ساقه ی کوتاه ببار می آورند و پس از مدتی بجای آنها میوه بوجود می آید . گل ها در انواع مختلف می باشند و هر یک دارای رنگ و شکلی خاص هستند .

تکنیک هایی که در زیر درمورد تشخیص دروغ و دروغگو برایتان معرفی می کنیم، معمولاً توسط پلیس و نیروهای امنیتی استفاده می شود. این تکنیک ها برای مدیران، کارفرماها و افراد عادی برای استفاده در موقعیت های روزمره که تشخیص دروغ از راست به جلوگیری از قربانی شدن برای دسیسه و فریب کمک می کند، مفید است.

هشدار: گاهی اوقات، نادانی بهتر است. بعد از به دست آوردن این علم، ممکن است با فهمیدن اینکه کسی به شما دروغ می گوید، آزرده خاطر شوید.

علائم دروغگویی

زبان بدن دروغگویی:

- حالت فیزیکی فرد محدود و خشک می شود، دست ها حرکت چندانی ندارند. سرعت حرکت دست ها و پاها حین دروغ گفتن کندتر می شود.

- کسی که دروغ می گوید، از برخورد چشمی با شما اجتناب می کند.

- دروغ گو دست های خود را به صورت، گلو یا دهانش می مالد. لمس کردن یا خاراندن بینی یا پشت گوش هم اتفاق می افتد.

ژست های احساسی و تناقض

- زمان و مدت ژست ها و حالات احساسی سرعت عادی خود را از دست می دهد. ابراز احساسات با تاخیر مواجه می شود و ممکن است طولانی تر از حالت عادی ادامه پیدا کند و بعد ناگهان متوقف شود.

- زمان بین ژست های احساسی و کلمات متناقض است. مثلاً کسی وقتی هدیه ای دریافت می کند می گوید، "خیلی دوستش دارم." و بعد از گفتن جمله لبخند می زند به جای اینکه همزمان با گفتن جمله این لبخند را نشان دهد.

- ژست ها و حالات با بیانات لفظی مغایر است. مثلاً وقتی می گوید، "دوستت دارم" اخم می کند.

- وقتی فرد قصد وانمود کردن حالتی دارد، حالات او به حرکات دهانی محدود می شود به جای اینکه کل چهره او را تحت تاثیر قرار دهد. مثلاً وقتی کسی به حالت طبیعی لبخند می زند، این لبخند روی کل صورت او تاثیر می گذارد.

تعاملات و واکنش ها

- فرد مرتکب دروغگویی، حالت دفاعی به خود می گیرد. فرد معصوم چنین واکنشی نخواهد داشت.

- فرد دروغگو در مواجهه با فرد مقابل خود که از او بخاطر دروغش پرس و جو می کند، احساس ناراحتی می کند و ممکن است سر یا بدنش را از او برگرداند.

- فرد دروغگو ممکن است ناخودآگاه اشیائی (کتاب، فنجان قهوه و امثال آن) را بین شما و خودش قرار دهد.

زمینه لفظی و محتوا

- دروغگو ممکن است از کلمات خود شما برای پاسخ به سوالتان استفاده کند. وقتی از او می پرسید، "آخرین شیرینی را تو خوردی؟" دروغگو جواب می دهد، "نه من آخرین شیرینی را نخوردم."

- دروغگوها گاهی اوقات با بیان عبارات و جملات مستقیم از بیان دروغ اجتناب می کنند. به جای اینکه مستقیماً چیزی را رد یا انکار کنند در لفافه سخن می گویند.

- فرد متهم به دروغگویی معمولاً بیشتر از حد طبیعی حرف می زند و برای متقاعد کردن شما جزئیات غیرضروری به آن اضافه می کند. آنها از سکوت و مکث میان صحبت ها احساس ناراحتی میکنند.

- دروغگو با لحنی یکنواخت و خسته کننده حرف می زند و معمولاً از ضمایر استفاده نمی کند.

- کلمات او به آهستگی بیان می شوند و گرامر و ساختار جمله هایش ممکن است مشکل دار باشد.

سایر علائم دروغ:

- اگر باور دارید که کسی دروغ می گوید، موضوع صحبت را سریع عوض کنید. فرد دروغگو خیلی از این مسئله استقبال می کند و بحث جدید را با آرامش و اشتیاق بیشتری دنبال خواهد کرد. فرد دروغگو علاقه زیادی به عوض شدن بحث دارد درحالیکه کسی که حقیقت می گوید از این تغییر ناگهانی موضوع بحث گیج می شود و دوست دارد که بحث قبلی را باز دنبال کند.

- دروغگو برای اجتناب از یک موضوع خاص به شوخی و خنده روی می آورد.

نکات پایانی:

مشخص است که داشتن یک یا دو مورد از این علائم کسی را دروغگو نمی کند. رفتارهایی که در بالا ذکر شد را باید درمقایسه با رفتارهای نرمال شخص مورد نظر بسنجید.

تصور اینکه داشتن محدودیت و مراعات برخی ممنوعیتها، موجب میشود که آدمی دچار قید و بند شده و از راحتی و آرامش محروم گردد، موجب شده است که غدهای خود را از این قیود رها و آزاد کرده و مرتکب هر گناهی بشوند. لبیرالیسم غربی نیز ریشه در همین طرز تفکر دارد. اما سوال اساسی این است که آیا میلیونها انسانی که امروزه خود را غرق در انواع معاصی و گناهان کردهاند، از راحتی و آرامش لازم در زندگی برخوردارند؟!

واقعیتهای غیرقابل تشکیک موجود نشان میدهد که پاسخ منفی است و خود این افراد نیز به آن معترف هستند. ممکن است ارتکاب معاصی، لذتهای محدود و زودگذری را به همراه داشته باشد، لیکن بحث راحتی و آرامش و دوری از نگرانی و اضطراب، مقوله دیگری است که نه تنها با ارتکاب معاصی به دست نمیآید، بلکه – همچنان که در بخش بعدی اشاره خواهیم کرد- ارتکاب گناه، خود عامل مهمی برای سلب راحتی و آرامش بوده و حسرت و ندامت و نگرانی و اضطراب فراوان و گوناگونی را به دنبال دارد.

امروزه شاهدیم میلیونها انسانی که در جهان، غرق در لجنزار انواع گناهان و بیبند و باریهای اخلاقی و فساد و هرزگی هستند، نه تنها از آرامش و راحتی و زندگی خوب و سالمی برخوردار نیستند، بلکه در اثر خستگی و نفرت ناشی از تکرار گناهان، به دنبال مامن و پناهگاهی میگردند تا خود را از این زندگی مرارت بار نجات بدهند.