انسان از دوران کودکی وقتی در فشار و تنش زندگی قرار می گیرد برای رفع آن راههای مختلفی  را پیدا می کند.گاهی گریه سر می دهد و گاهی با بازی و سرگرمی به رنج خود پایان می دهد،  گاهی خواهر یا برادر کوچکش را می آزارد ،زمانی هم هست که فریاد می زند یا با آزار والدینش  به آرامش می رسد.وقتی این کودک که خودِ ما هستیم به بزرگسالی می رسد همین رفتارها دیگر برای او به صورت عادت درآمده است ،شاید به صورت بدتر وشاید هم به صورت اصلاح شده درآمده است..

اکنون در جوانی و بزرگسالی، برای رسیدن به آرامش، برخی فریاد می زنند و پرخاش              می کنند،برخی نِق می زنند ،برخی با آزار همسایه ،دوست،فرزند یا همسر خود، خود را آرام       می کنند،بعضی گریستن را برای آرام شدن انتخاب می کنند ،بعضی با مناجات با خداوند به آرامش می رسندوبسیاری دیگر...

در این میان اشخاصی هم  هستند که یکی از کوتاه ترین و در دسترس ترین راه های آرامش را

 برمی گزینند.آن ها افرادی هستند مانند خودِما،که برای فرار ازتنشهای روانی به راهی به نام استفاده ازمواد مخدّر دسترسی و اطمینان بیشتری داشته اند و بنابر این ،این راه را برگزیدند وبه آن روی آوردند.خوب دقّت کنیم، اگر ترازویی برای وزن کردنِ بدی ِ راه هایی که هر کدام از ما برای آرامش برگزیدیم ودر وجودِ ما به صورت عادت در آمده، تا خودرا آرام کنیم، داشته باشیم و بدی آن ها را بسنجیم بی شک استفاده از مواد مخدر بدترینِ آن ها نخواهد بود.پس همه ی ما به گونه ای معتاد هستیم !معتاد به عادت های خوب یا بد.افرادی که برای آرامش خود دیگران را می آزارند و حقوق و آرامش دیگری را نادیده می گیرند در بدترین جایگاهند.اگر یک معتاد به سیگار یا مانند آن چنین موضوعی(آزاردیگران) ضمیمه ی اعتیادش شد،حق داریم به مردم آزاری او اعتراض کنیم  و به اعتیادش هرگز!! می دانید چرا ؟چون همان طور که گفتیم خودِ ما احتمالاً به چیز هایی بدتر از این معتادیم (شاید خود ما مردم آزاری بی نشان باشیم!کسی که با زبانش دیگران را می آزارد و...).اگر دوست داریم یک شخص سیگاری دست از سیگار کشیدن بردارد، برای درک سختی کار، به جای متّهم کردن او به بی ارادگی یا امثال آن ،خود اراده کنیم دست از یک عادتِ بدِ آرامش بخش! برداریم(مثل عادت فریاد زدن ،ناسزا یا دروغ گفتن،مسخره و تحقیر و یا حتّی غیبت کردن و...).خداوند درقرآن کریم می فرماید:آیا مردم را به خوبی امر می کنید در حالی که خودتان را فراموش کرده اید؟(سوره بقره آیه44) حال بدون اینکه با دیده ی یک مجرم به او نگاه کنید، ببینید او چه چیز لازم دارد تا عادتش را ترک گوید(و لازم داریم تا عادتمان راترک گوییم!) و با درک عمیق این اعتیاد و مضرات آن همگی دست از اعتیادهای مضرّ و نادرست خود برداریم،چه مخدّرهای عیان و چه پنهان! و بیاد داشته باشیم که اگر به عادات بد خودمان بپردازیم ودرصدد رفع آنها برآییم، هیچگاه فرصت پرداختن به عادات بد دیگران را پیدا نخواهیم کرد. 

با در نظر آوردن بدترین عادتی که داریم تمرین کنیم که:

1- بایستی برای ترک عادتی که خوب نیست و دوستش نداریم انگیزه ای قوی وخوب داشته باشیم چون ترک عادت های بد نیاز به انگیزه های خوب دارد.

2- ترک یک عادت بد، نیاز به لمس بدی آن دارد ،به عنوان مثال چگونه می توان راست گویی را ترک کرد؟!در حالی که همه معترفند دروغ گویی را بایستی ترک کرد چون در عمق وجودمان که همان فطرت الهی است بدی آن را لمس می کنیم.

 3- هرگز گول توجیهات شیطانی را نخورید،این ترفند اوست که همیشه کارهایمان را خوب جلوه دهد تا بدی هایمان را نبینیم و اگر موفّق نشد مارا از دست برداشتن از آن ها نا امید می کند.

4-برای ترک هر عادت مضرّی که داریم باید وقت صرف کنیم ،وقتی متناسب با آن مقدار که گذشته تا آن عادت بد در وجود ما بنشیند(البتّه که همه ی ما آگاهیم که این عادت ها در طول سال ها در وجودمان لانه کرده وگاهی ماه ها یا حتّی سال ها باید برای از بین بردن آن تمرکز وتمرین  کنیم!!)

5- در مورد عادت جایگزین(یعنی عادت خوب و مخالف قبلی) ،باید آن را پیدا کنیم و تمرین و تکرار  آن را از یاد نبریم.

6- هرگز انگیزه تان را از دست ندهید و مرتّب با این تفکّر که سامان دادن عادت ها به سود زندگی دنیا و آخرت خواهد بود، در این راه سخت و دور و دراز به خود امید بدهید واز قوی ترین یاور قوّت بخواهید تا نا امید نشوید و.همیشه به خاطر داشته باشید که ناامیدی از شیطان است. 

(یوسف بالایی راینی)  تیرماه 1387