آدمی اگر پیامبر هم باشد از زبان مردم آسوده نیست

زیرا :

اگر زیاد کارکند می گویند احمق است .

 اگر کم کار کند می گویند تنبل است .

اگربخشش کند می گویند افراط می کند .

اگر جمع گرا باشد می گویند بخیل است .

اگر ساکت وخاموش باشد می گویند لال است .

اگر زبان آوری کند می گویند وراج وپرگواست .

اگر روزه بر آورد وشبها نماز بخواند می گویند ریا کار است .

اگر روزه نگیرد وشبها نماز نخواند می گویند کافر است .

لذا نباید بر حمد وثنای مردم اعتنا کرد وجز از خداوند نباید از کسی ترسید .