به گزارش خبرآنلاین، چاپ جدید کتاب «اشک باید رازدار باشد»، در برگیرنده گزیده‌ای از بیانات رهبر انقلاب پیرامون محرم الحرام و نهضت عاشورای حسینی ایرادشده در سال‌های 1361 تا 1385 روانه بازار شد.
تأکید بر «عقل و منطق، حماسه و عاطفه» به عنوان سه عنصر اصلی حرکت و قیام حضرت اباعبدالله(ع) بیان نقش و شخصیت حضرت زینب (س) به مثابه یک الگوی کامل از زن مسلمان، پرهیز از پرداختن صرف به وجه عاطفی حادثه عاشورا، استفاده همه جانبه از فرصت محرم و صفر و رسانه تأثیرگذار منبر بر مخاطبان آماده این ایام، انتخاب اشعار و مراثی مستند پرمحتوا و دارای بار معرفتی در مجالس عزاداری سیدالشهدا تأکید بر مراقبت از برگزاری سنتی مجالس عزاداری و عدم استفاده مداحان از آهنگ‌ها و ابزار موسیقی غیرمعمول، رعایت حال مردم در برپایی هیأت و تکایا و بیان هنرمندانه و مستند از وقایع و تاریخ نهضت حسینی توسط خطیبان و مبلغان از جمله دیگر موضوعات مورد بحث در این کتاب است.
در بخشی از کتاب که برگفته از سخنرانی رهبر انقلاب در خطبه‌های نماز جمعه 20 مهر 1363 است، آمده است: «بعضی از نمایش‌های غلط، مسخره‌بازی، سرگرمی، لهو و لعب به نام عاشورا و مصیبت، عزاداری نیست. بعضی از این چشم و هم‌چشمی‌های غلط؛ فلان دسته علامتش 13 تیغ دارد این دسته دیگر علامتش باید 15 تیغ داشته باشد بعد آن دیگری می‌آید می‌گذارد روی دست این علامش می‌شود 17تیغ، همین‌طور تا برو بیست و چند تیغ! خدا می‌داند چه کسی می‌خواهد این علامت را بردارد؟! واقعا یک کار جاهلانه است.
خود این علامت که از مدت‌ها پیش صحبت بود که چیز خیلی خوبی هم نیست، شکلش هم شکل جالبی نیست، شکل صلیب است و چنین شکل و ترکیبی اصلا جزو ترکیبات مانوس اسلامی نیست؛ نه شکل محراب است، نه شکل گنبد است، نه شکل مناره است...شکل عَلَم هم نیست...حالا من نمی‌خواهم اصرار کنم که حتما صلیب است و حرام است نه، اما می‌خواهم بگویم چشم‌وهم‌چشمی و رقابت روی این چیزهای بی‌معنی و پوچ و بی‌محتوا جزو غلط‌ترین کارهایی است که ممکن است ملت ما در یک چنین حادثه عظیمی به آن دچار بشوند.»
همچنین در بخش دیگری از این کتاب نیز که سخنرانی در نماز جمعه 6شهریور 1366 است، آمده است: «این حرف که این مال امام حسین(ع) است کسی که خوابش نمی‌برد می‌خواهم نبرد» حرف غلطی است، به هیچوجه مورد قبول نیست. سینه‌زنی، روضه‌خوانی ومرثیه‌خوانی و سخنرانی اگر بناست از بلندگو پخش شود باید در بین مستمعین پخش بشود. توی خیابان، توی پشت‌بام، توی محله که مستمعی ندارد.
در داخل مجلس، مستمع دارد و اگر احتیاج هست آنجا بلندگو بگذارید. بیرون مجلس ساعت‌های دیروقت شب مردم را اذیت‌کردن، یک بیمار را از خواب انداختن، این با هیچ منطق اسلامی و حسینی تطبیق نمی‌کند...اگر در وقت استراحت مردم، از صدای نوحه‌خوانی کسی را ایذاء کنید، فعل حرام انجام گرفته است...اگر نیاز به بلندگو بود، حتما همسایه‌ها باید راضی باشند، راضی نبودند، بلندگو را روشن نکنید، دیروقت که به هیچوجه نباید اجازه داده شود و مسئولین هم بایستی نگذارند...»
