صاحب دعائم الاسلام نقل می‌کند: در آخرین روز شعبان، پیامبر خدا براى مردم
خطبه خواند و فرمود:
«اى مردم! ماهى بزرگ بر شما سایه افکنده است،
ماهى مبارک، ماهى که در آن شبى است که عمل در آن، بهتر از عمل در هزار ماه
است. هر کس با کار نیکى از نیکى‏ها در آن به خداوند تقرب جوید، گویا واجبى
را در ماه‏هاى دیگر ادا کرده است و هر کس واجبى را در آن انجام دهد، همچون
کسى است که هفتاد واجب را در ماه‏هاى دیگر انجام داده است .
و آن،
ماه صبر است و پاداش صبر، بهشت است. ماه مواسات(همدردى) است و ماهى است که
روزىِ مؤمن در آن افزوده مى‏شود. هر کس روزه‏دارى را در آن افطار دهد،
پاداشش آمرزش گناهانش و آزادى‏اش از آتش است و براى او به اندازه آن
[روزه‏دار]، پاداش است، بى آن که از اجر او چیزى کاسته شود.»